यु होता तो क्या होता

What if?

आठवडाभर हा तुफ़ान कोसळत होता.....पण लोक म्हणतात तसा शहाण्यासारखा...रात्री मन लावुन गपगुमान पडत राहायचा.
मी नुसती आशेत राहायचे की दिवसाही ह्याचा द्वाडपणा चालु राहील,पण पठ्ठ्या नाव काढेना... मग माझ्या लक्शात आले की त्याला माझ्या हातातली छत्री डाचत असणार....
मग मी त्याला promise केले कि बरं बाबा आठवडाभर तुला छत्री नाही दाखवत....खिडकीतुन बघता बघता पाउस मग झोपुन गेले.....
दुसरा दिवस ही आदल्यासारखाच जाणार असं ग्रुहित धरुन निघाले आणि ऐन रस्त्यात ह्याला माझ्यावरचं प्रेम दाखवायची हुक्की आली....
पण गाठ त्याची होती माझ्याशी....आणि हम किया वादा कभी तोडते नही...
मग सुरु झाली आमची गंमत..छत्री तर घ्यायची नाही पण meetings ना जाताना भिजुन जाणं शक्य नव्हतं.नी पाउस जाईस्तोवर आडोशाला थांबणं हा त्याचा केवढा अपमान...
मग डोक्यात किडा शिरला....
मी छ्त्री नाही नेणार पण आता इतर कोणी छत्रीतुन सोडत असेल तर काय हरकत आहे...?पर कहानी मे twist तो चाहिये नाहीतर काय मजा?
so माझं मी असं ठरवलं की Lift तर घ्यायची पण अनोळख्या माणसांची.......
वेळ खुप होता तेव्हा एखाद्या ठिकाणी उभी राहुन छ्त्र्या निरखाय़च्या ,जी छ्त्री आवडेल तिच्या मालकीणीला विचारायचं, बाई गं जरा taxistand or bus stop पर्यंत सोडतेस कां गं?
मुळात ही idea सुचली तेव्हा खुप भारी वाटली ..पण apply करणं जरासं complicated च नाही का?
पण why ला उलटपक्षी why not विचारुन टाकलं नी त्याचा परस्पर काटा काढला...
गंमत म्हणजे सगळ्य़ानी अगदी सहज company दिली...
त्या ७ दिवसात मला ६ जणी भेटल्या.
station पासुन फ़ार तर ८ १० मिंटाच्या रस्त्यातल्या गप्पा surprising ली खुप interesting ठरल्या...
पहिल्यांदा भेटली मंगल ,तिची छत्री काळीच होती पण तिनं मस्तपैकी पिवळ्य़ा रंगाची साडी नेसलेलीन...
गच्च भरलेले आभाळ, धोधोळणारा पाउस ह्या सगळ्य़ात तिची पिवळी साडि इतकी जमुन गेली होती..
मंगल, सानिका, जोशीकाकु, ७ वी त प्रिया, हर्शदा आणि ज्यॊती..
ह्या सगळ्यांबरोबरचा तो walk म्हणजे short film सारखा experience होता..
प्रत्येकीची एक एक गोष्ट ,
एखादी लकब,
काहीतरी आवड निवड
आणि of course त्यांच्या छ्त्र्या....how can I forget those colours, designs , prints and feel
in short हा लय भारी experience ठरला.....
ठरल्याप्रमाणं वचन पाळाय़चा last day...
घरातुन जाताना सारं काही आलबेल होतं पण Churchgate ला पोचले नी बेट्या जो form मधे आला की छत्री काय ,इतर काही असतं तरी न भिजणं अशक्य होतं...मग विचार केला ब्येस्ट पैकी भिजुन marine drive वरच का जाउ नये?
मग भिजत निघाले ..
रस्ता cross करुन डावीकडून आपली रमत चालले होते , एक माणूस समोरुन चालत गेला....थोडा पुढे जाउन परत मागे आला....
Excuse me?
मी मागे वळून पाहिलं.....
कायच्या काय handsome होता तो....
मी बहुतेक फ़ारच blanck look दिला असणार...
should I drop you till the bus stop?
इथे कोणाला हवा होता bus stop, पण त्याच्या मोठ्ठ्या पांढरया छ्त्रीतुन जायची offer कशी सोडावी..?
मग निघालॊ आम्ही....
आम्ही दोघे...पुढंच काही न दिसणारा रस्ता....रपारपा पाउस.
छ्त्री मोठी होती पण पाउस काय कमी आगाउ?
भिजलोच मग खुप...!
मधेच मी त्याला म्हटले...बास, इथवर सोडलस तरी चालेल...मी actually भिजायलाच आलेय..
त्याने पाहिलन माझ्याकडे नी १ क्षण विचार केलान .छ्त्री बंद करुन म्हणाला....., ok, let's go..
marine drive ला गेलो,
खुप गप्पा मारल्या...
इतकं भिजल्यावर coffee obvious होती
मग घडाघडा खुप बोलल्यावर मधेच एक awkward pause गेला..
meanwhile पाउस पण ऒसरला[ इथवर केली मी मदत..आता तुझी तु म्हणत exit च
मारलीन बेट्याने ]
उठ, उठ, उठ [ माझं मन बॊंबलत warn करत होतं, पण तो फ़ारच मस्त होता नी हुषार पण]
पण तरी उठलेच मग, निघते म्हणाले....
निघाल्यावर तो बिलंदरपणे म्हणाला -oh, पण परत लागला तर पाउस?[ हुषार असल्याचं त्यानं लग्गेच सिद्ध केले]
एक काम कर..ही छ्त्री ठेव तुझ्याकडॆ , मी काय इथेच राहतो university जवळ
नंतर दे कधितरी....
आणि मग निघाले मी...
पण पावसाला दिलेले promise इमानेइतबारे पाळल्याबद्दल मिळालं की बक्षिस.....
पांढरी छत्री....
हां...पण ती ज्याची आहे त्याला द्यायला जाइन लवकरच...
क्यु कि किया वादा हम कभी तोडते जो नही....
[महत्त्वाची सुचना- मंगल हे पात्र सोडल्यास,ही कल्पना की ऊडान आहे ,नाहीतर what if म्हणावं लागलं नसतं]