[yay.....मी एका समीकरणाचा शोध लावला ....खूप दिवसांनी खरे तर ...
१२ वी ला असताना psychology च्या पुस्तकातल्या John Watson , Freud वगेरे मंडळींच्या theories वाचून inspire होऊन पेपर मध्ये माझी माझी पण एक थिअरी लिहून आलेले , खूप झकास वाटलेले , तसा त्या थिअरी ला अर्थात काही अर्थ नव्हताच ...पण तसाही theories ना अर्थ कुठे असतो नाहीतरी .......]
एक फिल्म पहिली परवा ...' we bought a zoo ' नावाची .
पुन्हा एकदा प्रत्येक वेळी , दर वेळी प्रश्न पडून जातो मला की आपल्या आवाक्या पलीकडे जाऊन , स्वतःच्या भिंती तोडून , विस्तारून विचार करणाऱ्या व्यक्तिरेखा अशा चित्रपटातून च का येतात समोर ? वयापेक्षा खूप समजूतदार असलेली छोटी मुलगी , ह्याच रोज रोज च्या जगाची नजर चुकवून कोपऱ्यात त्याच्यासाठी रोज नवी प्रेमकहाणी उभी करणारी प्रेयसी , डोंगराइतका इगो आड येत असतानाही स्वतःच्या मर्यादा नी चुका स्वीकारणारा एखादा पन्नाशी चा बाप , दिसत नसलेल्या शक्यतेचा विचार करून ती कृतीत आणणारा प्रियकर ..हे सगळे माणूसपणाच्या आहारी जाऊन त्यातून सुटका करून घेणारे लोक चित्रपटात च का दिसतात ... त्या लेखकांना , दिग्दर्शकांना , अभिनेत्यांना कुठेतरी तसे कोणीतरी भेटले असेल , नाही ? असतील असे लोक ...कुठेतरी .. नक्की असतील अशी माझी आपली थिअरी .. बाकी थिअरी ना अर्थ नसतो हे आधीच मान्य केलेले असण्याने शब्दांची कोडी , पकडापकडी नी जोडसाखळी इतपत च त्याचा अर्थ ]
तर We bought a zoo ........ आपल्या वाटणीला आलेल्या अडचणी पेलेनाशा झाल्या की सरळ एक गोष्ट करायची , त्या तिथेच टाकायच्या आणि सरळ नवी प्रश्नपत्रिका सोडवायला घ्यायची .... मुद्दा उत्तरे शोधणे हा नसावाच बहुदा ...
आपला , आपल्या मुलांचा जीव असलेली partner मृत्यूला गमावल्या नंतर एकमेकांमध्ये अडकलेली , सोडवता न येणारी तीन आयुष्यं .... जगायचे मुख्य कारण असलेली 'ती'गमावलेला , गावात जिथे जिथे तो नी ती गेलेत त्या जागा चुकवत फिरणारा बाप , अवघड वयातला दिशाहीन मुलगा आणि ह्या दोघांना जोडू पाहणारी ७ वर्षांची छोटीशी मुलगी .... तीन दिशा ...एकाच छप्पर हरवलेल्या उघड्या घरातली माणसं .....उब यायला तर हवी .... मग घर बदला .....
शोधता शोधता येऊन पोचतात ,त्याच शिळ्या जगापासून खूप लांब असलेल्या एका अशा घरात. जे बघता क्षणी लेकीला आवडलेय म्हणून बाप घ्यायचे ठरवतो, पण घर आहे एका बंद पडू आलेल्या zoo मध्ये .. ज्याला कोणी वाली नाही नी कोणी लक्ष दिले नाही तर तिथे काम करणारी काही डोकी आणि तिथले प्राणी सगळे वेगळ्या वाटांना जाणार वेगळ्याच अडचणी ...कधी न पाहिलेल्या , प्रश्न कधीच न सोडवलेले , अगदीच syllabus च्या वाहेर चे okey ..interesting आता हे जगून पाहुयात थोडे वेगळे काहीतरी करून पाहुयात .... .
हे छप्पर नसलेले कुटुंब येतं मूळ तुटू लागलेल्या zoo मध्ये . .तिथे जाताना सामान भरताना ,बाप लेकी गप्पा मारताना बाबाला आई ने originally त्याचा असलेला पण तिने ढापलेला नी तिचा झालेला एक sweat shirt सापडतो . ...दोघे थोड्या वेळ काही बोलत नाहीत ... मग मुलगी म्हणते ...आता सगळे नवीन घ्यायला हवं न ? बाबा समजूतदार पणे लेकीचा पोर होऊन मान हलवतो ...नी सोडून जायच्या सामानात न न सोडता येणारी , जुन्या प्रश्नपत्रिकेत ठेवणारी आठवण सोडतो .....
सगळे काही हरवलेलं असताना , नुसतं धाडसा बद्दल ऐकण्यापेक्षा एखादे धाडस जगून पहावं अशा genuine प्रयत्न करणारा बाप , लेकीचे बोट धरून मुलाला सुद्धा त्या दिशेने विचार करावा म्हणून नेऊ पाहतोय पण मुलाचा जीव अडकलाय ..शहरात , मित्रांत , नसलेल्या आईत , उभे न करणाऱ्या शाळेत ... त्याला उत्तरे न येणारा जुना पेपर चालणारे .....आणि तो काढून घेऊन नव्या परीक्षेला उभे राहायला लागण्यातली अगतिकता , असहाय्यता व्यक्त होते ते बापा बद्दल च्या रागातून , आहे तिथेच अडकून रहायच्या अट्टाहासातून .....
zoo साठी कामं करणारे लोक त्यांच्या त्यांच्या ओझ्यासकट येतात आणि सगळे उभे राहतात ते zoo restore करण्या साठी संपलोय मी असे वाटणारे क्षण येतात पण कुठे तरी धरून राहत , क्षणांना शरण जात पुढच्या दिवसाला खेचून आणत ....
zoo च्या कामात गढून गेलेल्या बापाला एक दिवस मुलगी म्हणते ..तु हल्ली गोष्ट नाही सांगत , बाप म्हणतो ....हो , कारण आत्ता आपण एक गोष्ट जगतोय ... एकी कडे तो आयुष्याकडे ताकदीने बघायचा नजरिया आहे आणि दुसरीकडे बायको चा फोटो दिसला तरी कळ जातेय खोलवर ते नाकारायचंय .... मुलगा स्वतःशी , बापाशी , जगाशी भांडतोय पण त्यात ही त्याला गार वाटेल अशी एक साथ नव्याने त्या zoo मध्ये मिळतेय ....
आणि मग हळूहळू सगळे गुरफटलेले धागे वेगळे व्हायला लागतात नी गुंत्याचा गोफ व्हायला लागतो ... त्या zoo मध्ये ही एक मरायला टेकलेला वाघ आहे , त्याला मरू द्यायला हवं ही त्याची गरज आहे हे कळत असताना 'पुन्हा' कोणाला तरी जाऊ द्यायचे हे मान्य न करता येणारा बाप , लेका बरोबर भांडता भांडता , समजावताना त्याचा मित्र होतो आणि मी जे समीकरण ढापलेय ते सांगतो........ Do you know, sometimes all you need is twenty seconds of insane courage .Just literally twenty seconds of just embarrassing bravery .And I promise you , something great will come of it .......
ह्या बाबाला एक दिवस लेकीच्या खोलीत तोच आईचा sweat shirt सापडतो ...पण आता त्याचा प्रवास ती आठवण टोचून दुखावण्याच्या पलीकडे गेलाय ...आता तो ती आठवण डोळ्यातल्या पाण्यासकट झेलू शकू शकतोय , नव्या प्रश्न पत्रिकेत जुन्याची उत्तरे सापडून जातात ....आणि मग एक दिवस zoo उघडते , लोकांनी गजबजून जातं ...
त्या नंतर बाबा मुलांना त्या cafe त घेऊन जातो ... जिथे पहिल्यांदा तो त्यांच्या आईला भेटलाय ....ती भेट तो वर्णन करून सांगतोय आणि मुलगी मधेच म्हणते , 'बाबा , तु पुन्हा गोष्टी सांगायला लागलास बघ '...बाप हसतो नी पुन्हा गोष्ट सांगायला लागतो
".....तर मी असा बाहेरून जात होतो आणि ह्या इथे , इथे ती बसली होती ....मी अक्षरशः होतो तिथे थांबलो ..ती जगातली सगळ्यात सुंदर मुलगी होती, ....पण आता सांगायचं कसं न .....मला सुचेना मी काचे तून पाहत राहिलो ......मग थोड्या वेळाने आत गेलो....ती काहीतरी वाचत बसली होती मला काहीच सुचत नव्हते ....".
बाबा चे वर्णन सुरु आहे नी मुलांना ही ती भेट समोर डोळ्यापुढे उभी राहतेय ...डोळ्यात पाणी आहे ..पण ते हिमतीचे आहे ....गमावलेल्या माणसाच्या आठवणीना भिडण्याच्या इच्छेतून कष्टाने कमावलेले .. "आणि मग मी म्हटले .......why would an amazing woman like you even talk to me "? चित्रपटाच्या शेवटी त्याची 'तेंव्हा ची ती' दिसते हसताना आणि म्हणते ..... 'why not'?
जगात why म्हणून जगायच्या रांगेत खूप लोक आहेत. आपापले न सुटणारे why सोबत घेऊन ,न संपणाऱ्या रांगेत तिथेच उभे राहिलेले why not ची रांग च नसते .....ती वाट फक्त त्या वीस क्षणांचं धैर्य दाखवलं की आपोआप खुली होणार असते ...,त्या च why च्या रांगेच्या बाजूला ...
कदाचित आपण सगळे खुपदा व्याकरणतल्या passive voice चा वापर फार करत राहतो ..गोष्टी घडाव्यात , काहीतरी व्हावे 'by someone else '. व्याकरण आणि आयुष्य सुद्धा active voice ने करायची गोष्ट आहे . तशी ही पण therory च आहे म्हणा , फार अर्थ नसलेली .......पण मला चित्रपट आवडला .... we bought a zoo.
बाकी हा चित्रपट खऱ्या घटने वर आधारित आहे आणि असे एक zoo [Dartmoor zoological park]जगात खरेच आहे
१२ वी ला असताना psychology च्या पुस्तकातल्या John Watson , Freud वगेरे मंडळींच्या theories वाचून inspire होऊन पेपर मध्ये माझी माझी पण एक थिअरी लिहून आलेले , खूप झकास वाटलेले , तसा त्या थिअरी ला अर्थात काही अर्थ नव्हताच ...पण तसाही theories ना अर्थ कुठे असतो नाहीतरी .......]
एक फिल्म पहिली परवा ...' we bought a zoo ' नावाची .
पुन्हा एकदा प्रत्येक वेळी , दर वेळी प्रश्न पडून जातो मला की आपल्या आवाक्या पलीकडे जाऊन , स्वतःच्या भिंती तोडून , विस्तारून विचार करणाऱ्या व्यक्तिरेखा अशा चित्रपटातून च का येतात समोर ? वयापेक्षा खूप समजूतदार असलेली छोटी मुलगी , ह्याच रोज रोज च्या जगाची नजर चुकवून कोपऱ्यात त्याच्यासाठी रोज नवी प्रेमकहाणी उभी करणारी प्रेयसी , डोंगराइतका इगो आड येत असतानाही स्वतःच्या मर्यादा नी चुका स्वीकारणारा एखादा पन्नाशी चा बाप , दिसत नसलेल्या शक्यतेचा विचार करून ती कृतीत आणणारा प्रियकर ..हे सगळे माणूसपणाच्या आहारी जाऊन त्यातून सुटका करून घेणारे लोक चित्रपटात च का दिसतात ... त्या लेखकांना , दिग्दर्शकांना , अभिनेत्यांना कुठेतरी तसे कोणीतरी भेटले असेल , नाही ? असतील असे लोक ...कुठेतरी .. नक्की असतील अशी माझी आपली थिअरी .. बाकी थिअरी ना अर्थ नसतो हे आधीच मान्य केलेले असण्याने शब्दांची कोडी , पकडापकडी नी जोडसाखळी इतपत च त्याचा अर्थ ]
तर We bought a zoo ........ आपल्या वाटणीला आलेल्या अडचणी पेलेनाशा झाल्या की सरळ एक गोष्ट करायची , त्या तिथेच टाकायच्या आणि सरळ नवी प्रश्नपत्रिका सोडवायला घ्यायची .... मुद्दा उत्तरे शोधणे हा नसावाच बहुदा ...
आपला , आपल्या मुलांचा जीव असलेली partner मृत्यूला गमावल्या नंतर एकमेकांमध्ये अडकलेली , सोडवता न येणारी तीन आयुष्यं .... जगायचे मुख्य कारण असलेली 'ती'गमावलेला , गावात जिथे जिथे तो नी ती गेलेत त्या जागा चुकवत फिरणारा बाप , अवघड वयातला दिशाहीन मुलगा आणि ह्या दोघांना जोडू पाहणारी ७ वर्षांची छोटीशी मुलगी .... तीन दिशा ...एकाच छप्पर हरवलेल्या उघड्या घरातली माणसं .....उब यायला तर हवी .... मग घर बदला .....
शोधता शोधता येऊन पोचतात ,त्याच शिळ्या जगापासून खूप लांब असलेल्या एका अशा घरात. जे बघता क्षणी लेकीला आवडलेय म्हणून बाप घ्यायचे ठरवतो, पण घर आहे एका बंद पडू आलेल्या zoo मध्ये .. ज्याला कोणी वाली नाही नी कोणी लक्ष दिले नाही तर तिथे काम करणारी काही डोकी आणि तिथले प्राणी सगळे वेगळ्या वाटांना जाणार वेगळ्याच अडचणी ...कधी न पाहिलेल्या , प्रश्न कधीच न सोडवलेले , अगदीच syllabus च्या वाहेर चे okey ..interesting आता हे जगून पाहुयात थोडे वेगळे काहीतरी करून पाहुयात .... .
हे छप्पर नसलेले कुटुंब येतं मूळ तुटू लागलेल्या zoo मध्ये . .तिथे जाताना सामान भरताना ,बाप लेकी गप्पा मारताना बाबाला आई ने originally त्याचा असलेला पण तिने ढापलेला नी तिचा झालेला एक sweat shirt सापडतो . ...दोघे थोड्या वेळ काही बोलत नाहीत ... मग मुलगी म्हणते ...आता सगळे नवीन घ्यायला हवं न ? बाबा समजूतदार पणे लेकीचा पोर होऊन मान हलवतो ...नी सोडून जायच्या सामानात न न सोडता येणारी , जुन्या प्रश्नपत्रिकेत ठेवणारी आठवण सोडतो .....
सगळे काही हरवलेलं असताना , नुसतं धाडसा बद्दल ऐकण्यापेक्षा एखादे धाडस जगून पहावं अशा genuine प्रयत्न करणारा बाप , लेकीचे बोट धरून मुलाला सुद्धा त्या दिशेने विचार करावा म्हणून नेऊ पाहतोय पण मुलाचा जीव अडकलाय ..शहरात , मित्रांत , नसलेल्या आईत , उभे न करणाऱ्या शाळेत ... त्याला उत्तरे न येणारा जुना पेपर चालणारे .....आणि तो काढून घेऊन नव्या परीक्षेला उभे राहायला लागण्यातली अगतिकता , असहाय्यता व्यक्त होते ते बापा बद्दल च्या रागातून , आहे तिथेच अडकून रहायच्या अट्टाहासातून .....
zoo साठी कामं करणारे लोक त्यांच्या त्यांच्या ओझ्यासकट येतात आणि सगळे उभे राहतात ते zoo restore करण्या साठी संपलोय मी असे वाटणारे क्षण येतात पण कुठे तरी धरून राहत , क्षणांना शरण जात पुढच्या दिवसाला खेचून आणत ....
zoo च्या कामात गढून गेलेल्या बापाला एक दिवस मुलगी म्हणते ..तु हल्ली गोष्ट नाही सांगत , बाप म्हणतो ....हो , कारण आत्ता आपण एक गोष्ट जगतोय ... एकी कडे तो आयुष्याकडे ताकदीने बघायचा नजरिया आहे आणि दुसरीकडे बायको चा फोटो दिसला तरी कळ जातेय खोलवर ते नाकारायचंय .... मुलगा स्वतःशी , बापाशी , जगाशी भांडतोय पण त्यात ही त्याला गार वाटेल अशी एक साथ नव्याने त्या zoo मध्ये मिळतेय ....
आणि मग हळूहळू सगळे गुरफटलेले धागे वेगळे व्हायला लागतात नी गुंत्याचा गोफ व्हायला लागतो ... त्या zoo मध्ये ही एक मरायला टेकलेला वाघ आहे , त्याला मरू द्यायला हवं ही त्याची गरज आहे हे कळत असताना 'पुन्हा' कोणाला तरी जाऊ द्यायचे हे मान्य न करता येणारा बाप , लेका बरोबर भांडता भांडता , समजावताना त्याचा मित्र होतो आणि मी जे समीकरण ढापलेय ते सांगतो........ Do you know, sometimes all you need is twenty seconds of insane courage .Just literally twenty seconds of just embarrassing bravery .And I promise you , something great will come of it .......
ह्या बाबाला एक दिवस लेकीच्या खोलीत तोच आईचा sweat shirt सापडतो ...पण आता त्याचा प्रवास ती आठवण टोचून दुखावण्याच्या पलीकडे गेलाय ...आता तो ती आठवण डोळ्यातल्या पाण्यासकट झेलू शकू शकतोय , नव्या प्रश्न पत्रिकेत जुन्याची उत्तरे सापडून जातात ....आणि मग एक दिवस zoo उघडते , लोकांनी गजबजून जातं ...
त्या नंतर बाबा मुलांना त्या cafe त घेऊन जातो ... जिथे पहिल्यांदा तो त्यांच्या आईला भेटलाय ....ती भेट तो वर्णन करून सांगतोय आणि मुलगी मधेच म्हणते , 'बाबा , तु पुन्हा गोष्टी सांगायला लागलास बघ '...बाप हसतो नी पुन्हा गोष्ट सांगायला लागतो
".....तर मी असा बाहेरून जात होतो आणि ह्या इथे , इथे ती बसली होती ....मी अक्षरशः होतो तिथे थांबलो ..ती जगातली सगळ्यात सुंदर मुलगी होती, ....पण आता सांगायचं कसं न .....मला सुचेना मी काचे तून पाहत राहिलो ......मग थोड्या वेळाने आत गेलो....ती काहीतरी वाचत बसली होती मला काहीच सुचत नव्हते ....".
बाबा चे वर्णन सुरु आहे नी मुलांना ही ती भेट समोर डोळ्यापुढे उभी राहतेय ...डोळ्यात पाणी आहे ..पण ते हिमतीचे आहे ....गमावलेल्या माणसाच्या आठवणीना भिडण्याच्या इच्छेतून कष्टाने कमावलेले .. "आणि मग मी म्हटले .......why would an amazing woman like you even talk to me "? चित्रपटाच्या शेवटी त्याची 'तेंव्हा ची ती' दिसते हसताना आणि म्हणते ..... 'why not'?
जगात why म्हणून जगायच्या रांगेत खूप लोक आहेत. आपापले न सुटणारे why सोबत घेऊन ,न संपणाऱ्या रांगेत तिथेच उभे राहिलेले why not ची रांग च नसते .....ती वाट फक्त त्या वीस क्षणांचं धैर्य दाखवलं की आपोआप खुली होणार असते ...,त्या च why च्या रांगेच्या बाजूला ...
कदाचित आपण सगळे खुपदा व्याकरणतल्या passive voice चा वापर फार करत राहतो ..गोष्टी घडाव्यात , काहीतरी व्हावे 'by someone else '. व्याकरण आणि आयुष्य सुद्धा active voice ने करायची गोष्ट आहे . तशी ही पण therory च आहे म्हणा , फार अर्थ नसलेली .......पण मला चित्रपट आवडला .... we bought a zoo.
बाकी हा चित्रपट खऱ्या घटने वर आधारित आहे आणि असे एक zoo [Dartmoor zoological park]जगात खरेच आहे
No comments:
Post a Comment