उजळण्या

आनंद कितीदा overflow होऊन वाहतो अंग खांद्यावरून ? मुंबईत फक्त सकाळचे दोन तास येते पाणी तसा limited व्यक्त होतो तो ..
जखमा मात्र अश्वथामासारख्या ...चिरंजीव ....
डोळेही दुक्खाना धार्जिणे

तुकारामांनीही दुक्ख डोंगरा एवढे नी सुख जवापाडे का म्हटले असेल ?
Freud च्या theories ना मन हे जन्मतः "अपुऱ्या दिवसाच्या बाळासारखे" नाजूक असते , हेच सापडावे अभ्यासातून ?
वेदनेशी नाळ जोडलेली असणे काही ठाऊक नसतानाही ?
जन्माला येण्यापुर्वीच माहित असलेली भावना
जिवंतपणाची पहिली खुण म्हणजे रडणे ?

नवीन काही फार शिकत नसावा माणूस .
हे त्या अभिमन्यू सारखे आहे
जन्मापुर्वीचेच धडे गिरवण्यात मश्गुल असताना चक्रव्युह भेदायचे राहून जाते
गृहपाठ पूर्ण होत नाही
परत आणखी काही जन्म त्याच त्याच चुका करण्यात घालवायचे

ट्रेन मिळाली नाही कि चरफडायचे ...
मनासारखे झाले नाही की वैतागायचे
आजूबाजूच्या लोकांच्या मतांनी आपले सुख मोजायचे
ते अर्थातच कमी पडणार असते कायमच

dieting कसे जड जाते करायला नी smoking ची सवय सुटणे तसे कठीणच
तसेच असेल कदाचित
कण्याचे अश्रूंशी नाते असेल जवळचे
तर आनंदाची allergy च होणे साहजिक ए
मग उमललेल्या फुलांपेक्षा लक्ष माना टाकलेल्या फुलांकडेच जायचे
नी स्वतःच्या रडण्याने सुरु झालेले आयुष्याचे वाक्य इतरांच्या रडण्याच्या पूर्णविरामाने संपायचे

पहचान

बंद खोलीत आवाज फक्त दया माया नसलेल्या पावसाचा
अंधार overflow होत असताना
नी पाणी भिंतीतून गळत
अंगात , मनात झिरपताना प्रश्न हाच पडतो
"हा तोच आहे पाऊस"?, ज्यावर माझे डोळे मिटून प्रेम आहे ?

पण ह्याला कसली चव नाही , गंध नाही , भावना नाही
ह्याला फक्त झोडपणे ठाऊक
नी ओळखीचे असले तर फक्त लोकांच्या अंगावरचे शहारे
कशाचा तरी सूड उगवल्या सारख्या ह्या कोसळण्याचे पावसाशी सावत्र असावे नाते

हवेतला उत्साह नी जिवंतपणा शोषत आकाश कोसळत राहते
खिडकीबाहेरच्या अंधाराला अधोरेखित करत


डोळ्यावर sunglasses चढवून , हातपाय चेहऱ्यावर sunscreen lotion थापत ,
रुमालाने उन्हाला क्षणोक्षणी टिपत ,
हाताच्या बोटावर जाणारा प्रत्येक उन्हाळी दिवस मोजत ,
office मधल्या A .C . कॅबीन मध्ये बसून रखरखीत हवा भावनाशुन्य चेहऱ्याने निरखत असताना
काचेबाहेर एक रेष वरपासून ओघळत येते
काचेच्या आतूनच आपण ती धार पकडू पाहतो
वर कडाडलेल्या विजेचा झटका लागून, उन्हाने करपलेले अंगातले काहीतरी, अचानक जिवंत होते
नी बधीर झालेल्या कानांना संजीवनी मिळते, मोजता न येणाऱ्या अंतरावरच्या ढगांच्या आवाजाने .
एक तप करून देव प्रसन्न झाल्यावर जे feeling येईल तसे होते काहीतरी
आणि सुरु झालेली बरसात बघून सुखावलेले जग पाहून मीच माज करत म्हणते ,
"हा तोच" , ज्याच्यावर मी डोळे मिटून प्रेम केले.

वायफळ

मुंग्या ठरवतात .."चला , अमुक ठिकाणची साखर [ त्यांच्या interest चा कोणताही पदार्थ ] गोळा करायला जायचे" , काय त्या काही शे मिळून जातात , नि एका रांगेत दिलेला task पुरा करत साखर आणून बिळात टाकतात .

आपण ठरवतो ..."चला , जेवायला बाहेर जाऊयात", इन मीन चार पाच टाळकी ...जेवायला जायचे तर ठरते ...पण कुठे ह्या वरून "संवाद ते भांडण" ह्यातले प्रसंगानुसार काहीही घडून plan बोम्बलतो .

पण मेंदू प्रगत वगेरे कोणाचा तर माणसाचा!

जसे एका अतिशय श्रीमंत माणसाला हव्या त्या air lines चे ticket मिळाले नाही , आणि मग नाईलाजाने कोणत्या तरी दुसऱ्या company बरोबर fly करावे लागले हा भयानक मोठा problem असू शकतो .
त्याच वेळी एखाद्याला आज रात्री जेवायला भात असू शकत नाही कारण तांदूळ संपलेत हा problem असतो , पण पहिल्या ला त्याच्या problem ची तीव्रता जास्त वाटत ही असेल

माणसाच्या प्रगत नि विकसित वगेरे मेंदू चा लोचा फक्त इतकाच झालाय प्रत्येक मेंदूत [ अनेक , बहुन्तांशी मेंदूत] खयाली पुलाव खूप शिजतात , किंव्हा द्वंद्व , विचारांचे traffic jam वगेरे

म्हणजे ह्या मेंदूचा प्रगत वगेरे होऊन झाला हुशार ससा .......
बाकी कासवे वगेरे ....

पण स्पर्धा कधी असे ससा मेंदू जिंकत नाहीत .

इतके evolution वगेरे होऊन ही माणसाच्या मेंदूला मनाची नाडी फार काळ हाती लागत नाही .एक साधे Delete चे button नाही जमले अजून
काही उदाहरणे

१. अ नि ब चे भांडण

अ ने मुद्दा मांडला
ब ला पटला नाही
अ ने ते मुद्दे योग्य आहेत हे तर्काच्या आधारे पटवून दिले
वाद इथे संपायला हवा , पण बऱ्याचदा ब ते personally घेतो नी ब चा मेंदू उगाच भलत्या दिशेने भरकटत जातो

2. काही वर्षापूर्वी एखाद्या माणसाचा [ I guess सगळ्यांचाच कधीतरी ] खूप बोचरा अपमान झालेला असतो , ती घटना त्याला १०, १५ , २० , 25 वर्षांनी किंवा मरेस्तोवर ही पुसता येत नाही ......त्याचा विचार न करणे किंव्हा सोडून देणे त्याच्या मेंदूला जमत नाही .

३. A ला B आवडायला लागली ....की मग ती मला का फोन करत नाहीये , माझ्या message ला reply का नाही , बहुतेक तिला मी आवडत नसेन , ती मला avoid करत असेल , तिला आणखी कोणीतरी आवडत असेल , ती असे का वागतेय किंवा असे का वागत नाहीये . A च्या मेंदू ला virus लागतो almost .

मेंदू प्रगत वगेरे झाला असेल पण अजूनही productive मार्गाने जाण्याचा मार्ग जाणण्या इतका नाही .......

"मन विरुद्ध मेंदू" , नी "विचार विरुद्ध भावना" ह्यावर कधी न संपणाऱ्या चर्चा होऊ शकतात,पण मग फरक इतकाच राहतो की मुंग्या ठरवतात की आज साखर न्यायची त्या नेतात .
आपल्या हातात रिकाम्या पिशव्यांमध्ये न मावणारे विचारांचे डोंगर .......!

गुमशुदा

पिन्जरेमें बंद तो शायद तब से हूँ
जब से life की खींची हर तस्वीर में मेरे सिवाय कोई और भी हे
focus हमेशा उस बन्दे पे ,लेकिन कोशिश मेरी उससे बेहेतर दिखने की
न जाने मेरा चेहरा क्यों हर बार और, और धुंधला हो जाता हे ?

कौन क्या सोचेगा , किसे क्या लगेगा ?
किस तरह पेश आया तो बाकियोंको जचेगा ?
ख्वाइश तो वैसे कई सारोंको को खाई में फेक देने की हैं
लेकिन फिलहाल हस ही दिया करता हूँ
अपने ही बनाये भूल भुलय्या में
हर दिन खोया करता हूँ

निकलता हूँ हर दिन ये सोचके के आज तो बस दुनिया को जितना ही हैं
इरादा तो पक्का ही हैं ,
बस ये ख़राब रास्ता और ये गंदे traffic से जान तो छुटे जनाब
घर को ये सोचके लोटता हूँ.....हूँ तो में दुनिया से अलग
पर ये साली भीड़ रोज निगलती हैं मेरे जीनेके ख्वाब

"में भी कुछ हूँ" ,ये दुसरोंको बताने की तमन्ना जबसे दिल में जगी हैं
मेरे रूह की सूरत शायद तब से ही थोड़ी बिगड़ी हैं
जबसे किसी और के मंजिलो से रस्ते धुन्ड़ना शुरू किया
तभीसे 'लापता और गुमशुदा लोगो ' की लिस्ट में मेरा भी नाम जुड़ा हैं .....

और वैसे मेरे उठने , जागने , खाने , पिने , रोने पर न किसी का जोर हैं न किसी की पाबन्दी
लेकिन मेरा पता मुझे मिल नहीं पाता
आझादी ........
लब्ज तोह वैसे बचपन से सुना हैं
बस लाख कोशिशो के बावजूद मलतब में जान नहीं पाता

तुझे माझे

चित्र कुठले काढायचे त्याचा विचार न करता चित्रकार नुसताच canvas समोर उभा राहिला तर ?
एक एक रेघ दुसरीला बोलवत गेली ....दुसरीहून तिसरी लांब झाली ...चौथी वर्तुळात हरवून गेली आणि त्यांनी चित्र बनवले ...चित्रकाराने फक्त सुरवात केली हातात पेन्सील धरून ........

इतक्या प्रचंड गर्दीत गाणी ऐकायला मला मजाच येऊ शकत नाही असे मी बत्तीस वेळा म्हणूनही मला गीतुने आणि वैभ्याने नेलंच ओढून ......
संगीताचा गर्दीवरचा प्रभाव प्लेग सारखा असतो , एक मेल्यावर सगळे पटापटा मारून पडायला लागतात , असे मी म्हटल्यावर मला कसे दाखवलेच पाहिजे काय असते मजा असे परस्पर ठरवून मला नेण्यात आले ......
गीतू नि वैभ्या गर्दीत एकजीव झाले ....उकडलेला बटाटा आणि वाफवलेले मटार एकजीव करतात patice साठी तसे ......मला लोकांना बघून मजा येत होती ...गाणी सुरु होती मागे .......मधेच कान सुखावून जात होते ही .....
पण जसे bike वरचे दोघे पडले एकाच वेगाने , एक सारखेच तरी लागते वेगवेगळे न .....दुखते वेगवेगळे .....तसे गाणे ही गर्दीतल्या प्रत्येकाला वेगळे भिडते ....
मला गाणे एकटीसाठी हवे असते ....
गाणे एका वेळी एकासाठीच असावे ......वैभ्या म्हणतो तसे त्याचे एका वेळी एकीच वर प्रेम असते तसे .....!

'गाणे बघणे पहिल्यांदाच बघतोय, .....बाकी गाणी ऐकायची असतात बहुतेक'.

तू पहिल्या क्षणापासून आगाऊ होतास .......
चेहऱ्यावर माज नी मिश्कील हसू
काही लोकांना ते कसे ही राहिले नी काहीही घातले तरी चांगलेच दिसतं त्या पैकी एक .....
उगाच काहीतरी तुझ्याच इतके आगाऊ उत्तर द्यावे असे आले ही मनात ....

'मला नाही आवडत इतक्या गर्दीत गाणे ऐकायला' ....

मला जे आतून जे वाटते ते इतक्या पहिल्या क्षणापासून तुझ्याकडे बोलत आलेय .....ओळख झाल्याच्या पहिल्या वाक्यापासून .....तुला आहे त्याहून वेगळे किंव्हा खोटे काही सांगावेसे वाटले नाही नी त्या नंतर कधी तुझ्या डोळ्यात बघितल्यावर खोटे बोलता आलेही नाही ....नजर चुकवून बोलायचे अयशस्वी प्रयत्न तू पाव सेकंदात हाणून पाडलेस ......

'तुला नाही कळणार'.....

हे ही तुलाच जमू जाणे .....

तू ओळखतोस तरी का मला ? उगाच अशी विधाने कशाला करावीत .....?

जोरात बोल ..ऐकू येत नाहीये .....

जाऊदे न .......मला असे लोक ही आवडत नाहीत जे आधीच ठरवून टाकतात समोरच्याला काय वाटत असेल किंव्हा नसेल ते .......


मी कशी तुला बघून इतकी इम्प्रेस झाले होते की, ऐकू येत नाहीये नी त्यामुळे नीट भांडता येत नाहीये असा बहाणा करून मीच कसे बाहेर जाऊन बोलूयात असे suggest केले असे तू नेहमीच म्हणत आलास .......नी मी नुसती हसत आले त्यावर ...

bandra ला होते ते concert ...
Delhi, समुद्र , बनारस , अबिदा , Run Lola Run , लहानपण , पोलिसांनी पहिल्यांदा कसे पकडलेले तुला , मी गटारात कशी पडलेले .....
marine drive ला जाऊन तिथे ६ कप वेगवेगळ्या flavors चे ice cream खाण्यात ३ वाजले

काही लोकांना डास आवडीने चावतात , तसे तुझ्यावरचे प्रेम जाहीर करायला पोलीस अर्थातच आला तिथे ..
आपल्याला हटकले
आपल्याला एकमेकांची नावे ही माहित नाहीत म्हटल्यावर त्याला आपला हेतू शुद्धच वाटला असणे साहजिकच होते ....
मला हसू आवरत नव्हते आणि त्याला राग .........

वैभ्या नी गीतुचे फोन शेवटी घेतले मी त्यांच्या अनगिनत missed calls नंतर ....शिव्या खाल्ल्या नी नंतर वैभ्या शी काहीतरी पंधरा मिनिटे वाद घालायला लागल्यावर तू येऊन फोन बंद केलास
बंद केलास ?
इतका ताबा पहिल्या भेटीपासून घेता आला माझा ?
माझ्या सारख्या मुलींबरोबर असा माज केला की त्या खपवून घेतात असे म्हणून मला बाकी मुलींमध्ये २२ दा जमा केलंस त्यानंतर ............
आमच्या घराखाली सोडलस मला नी मागे न वळून बघता तडक गेलास निघून ........मी ही खाली उभी वगेरे नव्हतेच राहिलेले .....
पण मला आपली पहिली मुलाकात तुझ्यापेक्षा जास्त आवडते , ह्यात तुला राग कसला येतो इतका ....मला moments वर तुझ्यापेक्षा जास्त प्रेम येते कधी कधी ह्याचा ?

एक आठवड्यानंतर रात्री मी नी गीतू पराठे लाटत जब we मेट बघत होतो ...तेंव्हा रात्री १६ वेळा बेल वाजवलीस ........
खून करायच्या पवित्र्यात गीतुने हातात लाटणे घेऊन दार उघड्लेन .....
तुला तीन मिनटे बघितलन नी काही न बोलता दार बंद केलंन .....
.
मला येऊन म्हणली .......अग्ग्ग , बाहेर एक असा कोणीतरी आलाय ......ज्याच्यावर माझी वाईट नजर गेलीय .....ती बाहेर उभी असलेली व्यक्ती किती भयानक handsome, hot , उंच बिंच, केसांचा रंग , कपडे , बूट .....हातातले घड्याळ , mobile कोणत्या कंपनी चा वगेरे सगळे यथेच्च यथा शक्ती वर्णन केल्यावर तिला आठवले की तिने तोंडावर दार लावलेन नी त्या पाठोपाठ प्रश्न पडला की असा कोणीतरी आपल्याकडे काय करतोय .....तू कुरियर वाला असणे शक्यच नाहीये , आणि माझा एखादा असा मित्र मी तिच्या पासून लपवून का ठेवेन वगेरे वाद नंतर घालायचे ठेवून , make up करून गीतुने दार पुन्हा उघड्लेन .....

तू ती बेशुद्ध वगेरे पडावी ह्या हेतूने हसलास .....

ती mute झालेली नी तू मला म्हणलास ....पंधरा मिनटात तयार हो ..आपल्याला जायचंय ....जरा एक चक्कर मारून येऊ ....१५ २० मिनटे
कुठे ते सांगायची पद्धत नाहीच तुला नाहीतरी .......

मी 'जब we मेट बघतेय पण'
गीतू ह्या उत्तराने नक्की बेशुद्ध पडली मनातल्या मनात
तुझ्या डोळ्यात पण एक अक्क्खे मिनिट अविश्वास तरळून गेला .....
मी बाहेर घेऊन जातोय नी हा माज ? असा वाला ......

पण मी ही इतक्या सहज तुला शरण नव्हते येणार ..पहिला डाव तू जिंकल्यावर तर नाहीच ...
ठीके ए , मग picture संपल्यावर जाऊ .....
हां...बघू ....असे काहीतरी मोघम उत्तर दिले मी .....

पराठे खात आपण तिघांनी picture पहिला .....

त्यानंतर बाहेर जायला मला कंटाळा आला असे मी म्हणणार होते ....पण तू थांबला होतास इतक्या वेळ म्हणून मग नुसते कपडे बदलून आले तुझ्याबरोबर ....

१५ २० मिनटे कधीतरी पूरलीत का आपल्याला ?
अर्थात पुन्हा पहाट उजाडली घरी परत यायला .....
ह्या वेळी ही तू नंबर नाही मागितलास .......तुझा दिलास

'मला वाटते , मी माझ्याकडून योग्य तितके efforts घेतलेले आहेत , ओळख वाढावी म्हणून ....आता तुला बोलावेसे वाटले तर तू फोन कर ..नाहीच केलास तर ही आपली शेवटची भेट आहे .It was really nice meeting you .
पुन्हा एकदा सुसाट निघून गेलास .......

तुला कधीच नीट निरोप घेता येत नाही ....


मी ही हट्टी आहेच पण.....
मला तुटेपर्यंत ताणायला कसे आवडते हे मला त्या दोन आठवड्यात गीतुने १ लक्ष वेळा सांगितले .......
१२ वेळा दुध उतू गेले , त्या २ आठवड्यात सगळ्याच्या सगळ्या पोळ्या करपल्या , सगळ्या assignments तीन तीन दा करायला लागल्या
एका रात्री झोपेत मी तुला काहीतरी सांगतेय असे वाटून जाग आली ..
.तू असणार नव्हतासच ....ह्या आधी कधी होतास ? पण ह्या आधी का नव्हतास आणि ह्या आधी कितीदा आठवण आलीय हे सांगायला न राहवून रात्री अडीच ला फोन केला ....तू पंजाबमध्ये होतास ......

खूप बदाबदा बोलेन असे वाटलेले , पण अर्धा तास रडलेच फक्त तू पंजाब मध्ये आहेस हे ऐकून
तो मी केलेला पहिला फोन .....जिथे रडलेच फक्त नी ये please इतकंच अध पाव वाक्य

तू ही कमी हट्टी नाहीस ......
चार दिवसात यायचा होतास तो चांगला एक आठवड्याने आलास
मला माझ्याहून जास्त प्रेम दुसरयावर करायला नाही आवडत ......माझे माझ्यावर प्रेम असते तेंव्हा माझे ही माझ्यावर प्रेम असणार असते ....दुसर्यांच्या बाबतीत ह्याची काय खात्री ? आणि एकदा माझे लक्ष माझ्या वरून उडले की परत तिथे येणे कठीण ...
तू उडवलेस ते ......आणि मग मजा बघत बसलास

आधी गीतूचा फोन नंबर मिळवलास , तिला अपोआप गायब व्हायला सांगितलस .....
तिच्यावर काय गारुड केले होतेसेच तू ....ती कशाला तुझ्या शब्दाबाहेर जातेय ........?

मला झालेला तुझा ताप ...कोणामुळे माझा मालकी हक्क गेलाय स्वतः वरचा हेही इतके झोंबत होते .....राग नसा नसात भरला होता ...पुन्हा तुला फोन करायचा नाही हे स्वतःला दार क्षणाला बजावून द्यायला लागत होते नी सगळे ओकायला गीतुही नव्हती घरात ....

मोठ्याने गाणी लावत कांदा कापत रडत होते नी तू दार वाजवलस.......
रडक्या चेहऱ्याने दार उघडले
बाहेर तू उभा होतास .....
बघत बसलो मग कोन आधी हरतेय ते ...

एक सणसणीत कानाखाली वाजवायची इच्छा आली मनात .......
तू मारलेले मला किती लागेल ?
पाटीवर लिह्ल्यासारखा स्वछ कसा ओळखता येतो तुला माझा प्रत्येक भाव ?

कांदा कापतेय म्हणून पाणी आहे डोळ्यात ...तुझ्या प्रेमात रडत नाहीये मी .........
अर्थातच ....मान्य केले तर दुखेल न तुला ?
आता ही इतके धावत माझ्याकडे यायची इच्छा असताना , मीच मिठीत घ्यायला हवंय हाच हट्ट आहे न तुझा ? हरकत नाही .....



तेवढ्यात गीतू आली .....इतके वाईट timing ? ते गीतुलाच जमू शकते पण .....गम्मत म्हणजे तिच्या बरोबर वैभ्या ही होता .....
तू त्या दोघांसमोर ही किती सहज मिठीत घेतलस मला .....निखळ का काय असते तसे ...............



तुझे माझे नाहीचे ....तुझेच ए ....
तुला कुठे पर्याय असतो ?

न सांगता

न सांगता




लहानपणी तुला सारखी लागायचे मी
जरा लक्ष दिले नाही कि गाल फुगवून बसायचे , नेहमीची नाटके
डोळ्यातून हे एवढे पाणी काढायचास मोठ्याने रडत , नि मी सगळे टाकून आले नी उचलून घेतले कि पुढच्या क्षणी खी खी करून दाखवायचं
धोशा लावायचास गोष्ट सांग , गोष्ट सांग .....
आता कधीतरी मला मोह होतो म्हणायचा , मला सांग कि गोष्ट .....
पण मला नाही न तुझ्यासारखा फतकल मारून जमिनीवर बसून हट्ट करायला scope ....
मी कायमच मोठ्ठी होते न तुझ्याहून
पण आता तू ही झालायस की....
मी न करता माझे हट्ट पुरवायचे कसे सुचत नाही रे

लहानपणी शाळेत रोज काय काय झाले हे रोज रोज मला पुढ्यात बसवून सांगायचास
नी जगातली सगळ्यात महत्त्वाची गोष्ट असल्यासारखे मी ऐकायचे सगळे
कोणी मारले , कोणी वर्गात मस्ती केली , बाई कशा ओरडतात नी त्रास देतात
नी काय तुझा तो homework घेताना मला वाटायचे की देवा , हा पटकन मोठ्ठा होऊन जाऊदे ....
खरेच झालास
पटकन मोठा नी आता वाटते ,चालले असते जरा अजून हळूहळू गेला असता वेळ तर
आता खरेच महत्त्वाच्या गोष्टीही तुझ्या मला माहित नसतात
तू घरात असलास तर बाहेर फक्त तुझे बूट किंवा चपला दिसतात

लहानपणी आपण पत्त्याचा बंगला करण्यापासून , लपाछपी, राम लक्ष्मण सीता सगळे खेळलोय
मला तर तुझ्या बाबाने वेड्यात काढलेले ...
नी एकदा तू अक्खा दिवस भर कपाटात लपून बसलेलास
मला होते माहित
पण तुझा 'कस्सं हरवले' चा आनंद हवा होता मला भरभरून ......
रात्री मग बाबाने त्याचे शर्ट बघायला कपाट उघडले नी तुला त्यात मांडी घालून बसलेले बघून साष्टांग नमस्कार केला
तू ही वर seriously आशीर्वाद दिला होतास नी आम्ही सगळे हसत बसलो होतो


लहानपणी इतका आईवेडा होतास ...
तुझी आज्जी म्हणायची ..मोठे पणी बिलकुल तुझ्या वाटणीला यायचा नाही
मी
फुशारून म्हणायचे नाहीच मुळी....
पण आज्जी शहाणी होती , नी माझ्याहून पाहिलेले पावसाळे ही जास्त
शिवाय तुझ्या बाबाचा प्रवास तिच्या डोळ्यासमोर ताजा असणार
सापडेनासा होतोस जेव्हा तेंव्हा वाटते आजी हवी होती तुझी
'तुम्ही म्हणलात', म्हणून झाले असे , असा वाद घातला असता
नी हळूच समजूतदार पणे हसलो असतो दोघी

लहानपणी तुझे
, माझे इतके फोटो होते
काही झाले कि तू म्हणायचास 'बब्बू फोतो'
नी तुझ्या बब्बुला हौस ही दांडगी
तू माझा make up थापल्यानंतरच्या वेळचे अक्खे फोटो सेशन आहे समोर पडलेले
कोणी आले की तुझे फोटो पाहिल्याशिवाय नी running commentory ऐकवल्याशिवाय जाऊ द्यायचा नाहीस
तुझे
फेसबुक वर असतात तुझे फोटो
पण माणसे बदललेली
मी आपले हे जुने फोटो काढून हसत बसते एकटीच

बायकांचे होत असणार हे बहुतेक असे
कारण तुझ्या बाबाला महिन्यातून मधेच एखाद वेळी आठवते ,'चिरंजीव आहेत कुठे'?
मग तुम्ही एक काय त्या long drive ला जाऊन आलात गप्पा मारून की direct पुढचा महिना
मग मलाच 'अस की जरा घरी', असा हट्ट कसा करावा हे कळत नाही
बाबाचा मित्र वगेरे नंतर झालाय
त्याच्या किती complaints केल्या आहेस माझ्याकडे
आपली गट्टी किती जुनी ए रे कार्ट्या.......

लहानपणी promise केले होतेस की सगळे सगळे येऊन सांगशील मला
आताशा येऊन सांगतोस ते निर्णय असतात
ज्यावर मी हसून, छान असे म्हणायचे असते
आईने समजूतदार असले पाहिजे हा नियम ज्याने केला असेल त्याला अंगठे धरून उन्हात उभे केले पाहिजे
मला कशी कळायची तुला रात्री ३ ला भूक लागलेली
तसे तुला ही मी न सांगता माझे हट्ट कळायला पाहिजेत

प्रयत्ने वाळूचे

तसे सगळ्यांनाच दिलेल्या असतात साधारण सारख्या गोष्टी...म्हणजे नशिबाबद्दल किंव्हा परिस्थिती बद्दल नाही , पण श्वास साधारण सारख्या पद्धतीने घेतो , किंवा चप्पल तुटली तरचे वैतागणे , किंवा झोप .
ह्या सगळ्यातली सगळ्यात गमतीची , आणि माणसाला सामान्य किंव्हा असामान्य बनवणारी , एखाद्या सर्वसाधारण माणसाला आकाशात भरारी घ्यायला लावणारी किंवा एखाद्या विलक्षण माणसाला फार काही वेगळे करू न देणारी गोष्ट म्हणजे 'वाटणे ' ....
मला कुठल्या ही गोष्टीबाबत , माणसाबाबत , परिस्थिती बद्दल नि प्रसंगाबाबत काय नी किती 'तीव्रतेने वाटते' .....


समाजाच्या मानसिकतेची ताकद नी त्याचा प्रत्येक माणसावरचा अंमल ही आणखी एक विशेष गमतीदार गोष्ट ......"मला काय किती , वाटते"हे ही खुपदा आजूबाजूला काय घडलंय किंवा घडतंय त्या वर अवलंबून राहते
मी चालताना अक्ख्या रस्त्यावर कोणी नाही नी पडले तर मला त्याचे काही "वाटत नाही" , आणि गर्दीत पडले तर मला लाज "वाटते ".
चोरी करायला किंवा खोटे बोलायला मला प्रोब्लेम नसतो , फक्त ते चारचौघात उघडकीला आले तर कानशिले लाल होतात .
माझ्या एखाद्या decision बद्दल बॉस ने माझ्या एकट्याबरोबर चर्चा केली नी तो फार बरा नाहीये असे दाखवले तर त्याचे मला इतके काही वाटत नाही , पण हेच एखाद्या conference मध्ये २८ लोकांच्या पुढ्यात झाले तर माझा अपमान होतो .
तसे मला काही लग्न अमुक अमुक वयात व्हायलाच हवे , किंव्हा व्हायला हवेच असे वाटत नाही , पण आजूबाजूला सगळ्या दुनियेतील माणसे लग्न करायला लागल्यावर मला "करून टाकायला पाहिजे की काय" असे वाटायला सुरवात होते .
so basically these social pressures decide how one should think or behave or act , where as ideally it should be one's own reasoning applicable only to him/her .This might create chaos but it will certainly bring in varied perspectives ....hopefully more creative as well as productive .
समाजाच्या एकत्र असण्यामुळे ,एकसंध विचारसरणीमुळे होणारे काही फायदे आहेतच पण ह्याचा दुष्परिणाम असा की कुठल्या टप्प्यावर कोई कसे वागायला हवे हे ती ती व्यक्ती जन्माला जायच्या आधी ठरवलेले असतेच ....लिहिलेले कुठे ही नाही , पण नियम पाळावे मात्र लागण्याचे अदृश बंधन येते ....

acceptance ही त्याहून मोठी मजा ...आता "पर्यायच नाही" म्हणून जेव्हा एखादी गोष्ट आपण "मान्य करतो" , किंव्हा स्वीकारतो त्यामागे "असहाय्यता असते"..खूप मोठे denial असते .
पण जेव्हा एखादी गोष्ट आपण मुळापासून मान्य करतो , आवडीने , पटून तेंव्हा परिस्थिती किती ही कठीण असली , किंव्हा निर्णय कितीही जड तरीही ते जमून जाते .'cast away' मध्ये chuck ला माहित असते की kelly परत त्याच्या आयुष्यात असणार नाहीये , त्यांचे एकमेकांवर निरतिशय , नी एकमेकांपासून लांब राहून सतत वाढत गेलेलं प्रेम असतानाही .
they just express all the love , talk about what they did for each other when they were not with each other .
while leaving he looks at her and says, ...."I know , you have to go" .she looks at him and nods .
सोपे नक्कीच नसेल ते ....पण सोपे करायचा मनापासून प्रयत्न दिसतो त्यात .
समजूतदारपणा हा पर्याय नाही म्हणून नसतो आणायचा , गोष्टी स्वतः साठी नी इतरांसाठी सोप्या व्हाव्यात म्हणून आवडीने विकत घ्यायला काय हरकत आहे ?..कारण फुकट तसा तो खूप कमी जणांना वरून येताना मिळालेला असतो .
the road less traveled किंव्हा बिकट वाट वहिवाट नसावी , धोपट मार्गा सोडू नको ....हे दोन्ही approach पडताळून पाहणे गरजेचे असते .
अनेकदा 'तिथे जाऊ नकोस , भूत असते' ह्या घालून दिलेल्या भीतीने १०० पैकी ८५ लोक त्या वाटेला जात नाहीत ....राहिलेल्या १५ लोकांना रस्त्यावर ट्राफिक तर लागत नाही .मंजिल लवकर मिळते आणि कधी कधी तर रस्त्यात गुप्त खजिना ही मिळतो .
बाकी ८५ लोकांना 'काही झालेच , तर आजूबाजूला आहेत लोक मदतीला ' हेच safe feeling जास्त महत्त्वाचे वाटत असेल .

नी कधीतरी "असे करायचे नसते" , असे म्हटल्यावर "करायचे नसते होय , मग केलेच पाहिजे" , हा हट्ट आतून येतो , पण तो चांगल्याच[productive ] गोष्टी घडवतोच असे ही नाही .
अनेकदा आपल्या हातात गोष्टी नसतात , आपल्याला वाटते म्हणून त्या घडणार नसतात , इगो बाजूं ठेऊन हे सगळे खोलवर जाऊन पहिल्या नंतर आणि आवडायला लागल्यानंतर मात्र एक विलक्षण ताकद येत असेल माणसात , जी येण्यासाठी आधी कठीण पेपर सोडवावे लागत असेल , फाटत असेल , लागत असेल जिव्हारी पण त्या नंतर एरवी जमणार नाहीत अशा गोष्टी जमून जातात .
नी जमणार नाही असे काही उरत नाही .....कारण त्यानंतर कोणाला काही prove करण्यासाठी करायचे नसते .......

खुपदा मला हे करायचं आहे , पण काही केल्या जमतच नाही असे वाटते तेंव्हा ती गोष्ट खरेच आपल्याला किती मनापासून हवीय हा प्रश्न विचारायला हवा ...कारण जे जे प्रयत्नांनी हवे असते आपल्याला ते आपण मिळवतोच ...
त्यामुळे मला बारीक व्हायचं आहे पण जमतच नाहीये ,
सिगारेट सोडायचीय ..किती प्रयत्न केले पण छे,
coffee उद्यापासून बंद करणार , पण उद्या उजाडत नसेल तर खरेच आपल्याला ती गोष्ट व्हायला हवीय का ह्याचा विचार व्हायला पाहिजे ........

अभ्यास कठीण आहे , मान्य ....मग चलो , सोप्पा करून टाकूयात हा approach कमवायचा असतो ......equation सरळ सोपे सुटसुटीत केले की उत्तर सापडायची शक्यता वाढते नी नाही सुटले तरी हरकत नाही ...ऑक्टोबर ला बसुयात ह्याची तयारी होतेच कमीत कमी .ते ही नसे थोडके!