Wednesday, September 22, 2010

not a very happy ending

तुला आठवतं का?

station वर एकदा train ची वाट पहात होतो संध्याकाळी...आणि समोर एक train already उभी होती..ladies compartment च्या बाहेर एक मुलगी "इंतजार" types expressions मधे दरवाजात ताटकळत उभी होती...

train सुटणार एवढ्यात तिचा आशिक तिथे आला....आणि अख्ख्य़ा दादर station च्या साक्षीने त्याने एकदम SRK style मधे तिला flying kiss दिला........

हमसाहमशी रडतात खरं तर, पण मी हमसाहमशी हसुन लोळाय़ची बाकी होते platform वर...आणि तु आपला," काय वाटेल त्या आशिक ला", ह्याचा विचार करत ,हसं दाबायचा प्रयत्न करत होतास.............

कधी विसरु नाही शकणार त्या couple ला, इतक्यांदा त्यांना चघळलं आपण.

समस्त loud प्रेम करणारयांची आपण य़थेच्छ रेवडी ऊडवली कायम नी त्यात एकमेकाना loveletters लिहिणारया नी अलवार हळुवार प्रेमकाव्य करणाय़ांची तर विशेष...........

आपण normal होतो , always logical होतो...आपल्याला त्यांच्यापेक्षा खुप जास्त कळतं एकुणच जगण्य़ातलं नी प्रेमातलं असा आपला समज होता.

परवा seminar ला राहुल भेटला होता..त्याने सांगितलं तुझ्या recent break up बद्दल......मी तर अजुनही"आपल्यातुनच" बाहेर नाही पडलेले ..पण मान्य नाहीच करणार मी...

nyway...felt really sad for you

आणि हो ..त्या आधी परवा अचानक ती train वाली आणि तिचा आशिक दिसले असेच....ती जरा जाड झाली होती....पण छान दिसत होते ते एकत्र

हसायला नको होतं नई आपण इतकं?


अंजाना अंजानी

As always last moment ठरलेला plan.मनुच्या "त्याला" भेटाय़चा.

मुलगी नाहीतरी गाढव आहे..त्यामुळे आपण पहाणं भाग आहे पण Bangluru ला जायचं? असं एकदम? सुट्टी? reservation?

कालपर्यंत अशक्य वाटणाया सगळ्या गोष्टि भराभरा झाल्या खरया.तत्कालमधे booking झाले.

सुट्टि मिळेल पण य़ेताना एक story तरी आणाय़ची , मग Bangluru ला जा नाहीतर Rajasthan च्या वाळवंटात जा

editor च्या टकलावर टिचकी मारुन त्याला thank you म्हणाय़चा मोह टाळत मी सुटलेच

घर....packing...reservation ची print out , मनुसाठी आंब्याच्या वड्या, traffic असं सगळं करत train सुटाय़च्या १० मिनिटं आधी पोचले

आपला coach , seat no वगेरे बघुन पाण्य़ाची बाटली ढोसायला लागल्यावर माझ्या मनात विचार आला , "आपली पण train कधी चुकत नाही "जब वी मेट मधल्या करिना कपुर सारखी"

स्वत:चं कौतुक आटपल्यावर डब्यात एक नजर टाकली...काका, आजोबा, शिशुवयीन मुलानी आणि त्यांच्या आयानी डबा व्यापलेला होता, उरलेल्या समवयस्कांमधे कोणी बघणेबल नव्हतं...

आता राहता राहिले ते म्हणजे पुढच्या काही stations वर चढणारे लोक...पण त्यात कोणितरी interesting निघुन तो आपल्यासमोर यायचे chances फ़ारच rare ....

नाहीतरी नाहिचे काही प्रेक्षणीय डब्यात तर निदान टकलुने दिलेले काम तरी संपवुया म्हणुन चश्मा लावुन , bag मधुन notes काढुन वाचायला लागले

आणि मग एकदम लक्षात आलं...आरेच्या आपली तर window seat आहे चक्क....भरुन वगेरे आले ..तत्काल मधे preference न देता ही window ?आजचा दिवस विशेषच....

बाकी ह्या दिवसभराच्या पळापळीनंतर अचानक झालेल्या आनंदाच्या over dose ने मला जरा मजबुत डुलकीच लागली...

.मला खरं तर आवडतं train ने फ़िरायला एरवीच......पण कामातुन अजिबातच सवड नाही व्हायची आता...त्यामुळे generally up in the air असायचं

पण आत्ता निवांत सुट्टि आहे नी आशु ने बोलावलय त्याच्याकडे

पठ्या बिल्कुल सांगायला तयार नाही का ते, "इकडे ये मग सांगेन, तुझे अपनी दोस्ती की कसम" वगेरे drama पण करुन झाला होताआणि आशुकडे नाही जाणार असं कसं होइल,

मग सगळा mood train ने च जायचा जमलेला.....\

आलीच train तेवढ्यात.......मग आपली seat शोधत आलो डब्यात....

समोर एक मुलगी तोंड उघडं टाकुन , व्यवस्थित घोरत खिडकिला टेकुन झोपली होती...

एकतर मुलगी, त्यातुन तरुण मुलगी, त्यातुन train च्या डब्यात बिंधास्त घोरतेय ह्याची मला solid मज्जा वाटली

चश्मा जरा तिचा नाकावरुन घसरत चालला होता नी हातातले कागद कधी एकदा डबाभर पळाय़ला मिळतय ह्याच्य़ा तयारीत ......

हात शिवशिवायला लागले....

नी शेवटि न राहावुन bag मधुन SLR काढलाच नी पटापटा २ ३ snaps click केले गपचुप

purse चोरुन तो पळत सुटला....

अरे त्यात माझ्या reservation ची print out आहे, मला TC fine करेल नी मी का fine भरु?

मी पळतेय..तो फ़ारच जास्त वेगात धावतोय...पण मी त्याला सोड्णार नाही....बघते किती धावुन धावुन धावतोय तो......

आता तो उडाय़लाच लागला.......

this is not done.........

तो उडतोय .......मी आपली जमिनीवरुन धावतेय......आणि द्दाण........

खिडकीवर दाणकन डोकं आपटलं.....

मग हळुहळु स्वप्नाचा प्रभाव जरा कमी झाल्यावर आधी purse जागेवर आहे ना ते पाहिलं..

हातातले कागद गायब होते.....

च्यायला.....आता त्या मुलाऐवजी कागद गेले की काय उडुन?

मग थोड्या वेळानं जरा आपल्यातुन बाहेर पडून .जागी होण्य़ाची प्रक्रिय़ा सुरु असतानाच

"ह्या घे तुझ्या notes , अक्षर तरी बरं काढायचस म्हणजे कळलं तरी असतं काय आहे ते" असं म्हणत एक लंबाचौडा हात समोर आला , नी त्याला लागुन एक लइ उंच मुलगा

तशी मी स्वत:ला फ़ार smart वगेरे समजुन असल्याने आपलं लक्ष मिनीट्भर वेधुन घेण्य़ाइतपत handsome आहे मुलगा हे लक्षात आलंच

पण असं दाखवुन कसं चालेल?

मी papers घेतले त्याच्या कडुन आणि formally ..thanks म्हणून fresh व्हायला गेले "सहज’.

छानपैकी टक्क जागी होउन आली मग ती....चश्मा काढुन ठेवलान...डोळे छानपैकी मोठे म्हणता येतील असे नी त्यात काजळ.....

कुठल्या तरी staion ला गाडि थांबलेली...

तिनं उतरुन काहीतरी मस्त खायला आणलन.....

तिच्या seat वर मांडि ठोकुन बसली....आणि offer केले मलापण......

shirt मस्त ए रे तुझा ...कुठ्ला brand? माझे बाबा इतके मस्त गोरे आहेत , त्याना एकदा मी असाच काळा shirt आणलेला...एकदाही घातला नाही त्यानी.......

आणि मग बोलत सुटली ती थेट दमल्यावर थांबली.....पण अजिबात bore नाही झालं मला...

आम्ही साधारण बालवाडिपासुन एकत्र असल्यासारखं बोलत होती बया....

अचानक लक्षात आलं की मीच बोलतेय नी तो नुसतच ऐकतोय.....

मग म्हटलं अरे माणसा पण नाव काय तुझं? मी मैत्रेयी

....तु?...समर? ओके, समर आता तु बोल ..मी ऐकते.....

येडि दिसतेय आपल्यासारखीच......

हां..अगं माझ्या एका मित्राला भेटाय़ला जातोय मी

हो....एकदम घट्ट मित्र ..मी खुप दिवस U.K. ला होतो...अत्ता सुट्टि घेउन आलोय़ तर म्हटलं भेटुन घेउयात

तु?- समर

अरे माझी cousin असते bangluru ला.....

य़ेडी आहे जरा....मैत्रेयी

ओह , तुझ्याहुन पण का? समर

हं....good question.नाही...माझ्याहुन नसावी....पण she is a kid......म्हणजे शेंबडि होती तेव्हापासुन तिची सगळी secrets माहिती आहेत मला, गटारात पडली होति...एकदा एका मुलाच्याshirt वर शाइ ओतलेलीन..

परवा परवा पर्यंटचे सगळे crush मला माहिती आहेत, असं मला वाटाय़चं

तुला माहित्ये का, तिचं तिनं ठरवुन टाकलय....२ वर्ष affair सुरु आहे...नी मला परवा सांगितलन गाढ्वीनं,

आणि आता काकाला पटवायचं तर ते मी......

म्हणून म्हटलं आधी आपण जाउन पहावं काय दिवे लावलेत बयेनं......मैत्रेयी

Are you jealous?समर

अं..?एकदम थांबले बोलायची.........असु शकेल ..पण फ़क्त jealous नसावे..काळजी पण आहेच......मैत्रेयी

आणि मग उठुन गेली दरवाजाजवळ.......

उगाच खुप personal काहीतरी विचारलं य़ार, sorry....समर

its ok.....पटकन एकदम खंराच प्रश्न विचारलास नं-मैत्रेयी

पण तु पण दिलस की खंर उत्तर....समर

हो, पण त्यामुळे जायचा motive संपला की आता........ego ला गोंजारायला चालले होते...माझ्या परवानगीशिवाय तिनं ठरवलंच हेच पचत नाहिये

मग जरा पायरयांवर बसली.......

केस बांधलेले कसेही..ते ऐकत नव्हते अजिबात...

क्षणाक्षणाला mood बदलत होता.....expressions बदलत होत्या ..आणि सगळं किती वेगानं

मग मस्त हसली नी म्हणाली...जाउदे , नाहीतरी मी emotional fool आहेच आधीपासुन

एखाद्या अनोळखी माणसापुढे सगळे कबुली जबाब देउन टाकावेसे वाटतात,....तसं काहिसं झालं ह्याच्या बाबतीत.....

नी बोलता बोलता ह्याला impress करायचच राहिलं [आता इतका हुषार आहे म्हटल्यावर already कोणीतरी impress केलेलं असणार]पण मज्जा य़ेतेय ह्याच्याशी बोलताना.......[मनातल्या मनात- मैत्रेयी]

मग घरचे...आइबाबा, पुढचे plans, interests , ह्यावर बोलता बोलता picture मधे दाखवतात तस्सा भरकन दिवस उड्ला....रात्र मावळलीआणि train पोचली की Bangluru ला......

आशु ला काय कधीही भेटता येइल......आत्ता हिच्याबरोबर थांबायचं काय वाट्टेल ते करुन [मनातल्या मनात- समर]

मनु ने काय आता ठरवलं आहेच नाहीतरी.....मला नाही पटलं तरी ती ऐकणार थोडिच? shit....आता काय करु?.......[मनातल्या मनात- मैत्रेयी]

आता उतरु train बाहेर..ती कित्ती गप्प झाली लगेच...

थांब जरा..तुला एक गंम्मत दाखवतो.....नी तिला तिचे आ वासलेले फ़ॊटो दाखवले झोपेतले

तिनं पुन्हा एकदा आवासला.......आणि हसायला लागली

असं वाटलं- रोज हिला असं हसत हसत बघताना उजाडावं नी मावळावं- समर

असं वाटलं- ह्याच्या सोबत रोजच उगाच हसायला मजा येइल, नइ?- मैत्रेयी

पण आत्ता तरी उतरतोय train मधुन

समोर मनु उभी आहे तिच्या त्याला घेउन, तुम्हाला भेटाय़च्या नादात माझी wicket गेलि की पण.....[मैत्रेयी]

आशू ? चक्क station ला? अच्छा....तर ये बात हे? तो आखिर ये एक love story हे.......[.समर]

तुम्ही कसे ओळ्खता एकमेकाना.?.......मनु

ते महत्त्वाचे नाहीय़े...तु काय शाइ ओतली होतीस लहानपणी कोणाच्या shirt वर.....समर

मैत्रा...तु हे सांगितलस ह्याला? I dont believe this....मनु

मग तु मला सांगितलस का आशुबद्द्ल? I still cant digest that.......मैत्रा

पण मह्त्त्वाचे हे की आम्ही एकत्र आहोत......आणि आत्तापुरतं तेवढं पुरेसं आहे.......

[ ताजा कलम- पण generally प्रवास करताना शेजारी कधीही इतके interesting लोक येत नाहीत]


मेरे प्यारे दोस्त

देर रात घर आने के बाद गांलियो के साथ maggie खाने का मजा कुछ और था,

रात का एक और रंग भी ढुंढा था तुम्हारे साथ......

सुबह भी रोज पानी भरते वक्त आंख लगकर overflow हुआ करती थी



कुछ थोडी सी दुनिया rent के flat मै हम ने share की थी

तुम्हे वो पडोसी य़ाद हे? जिसके साथ तुम हमेशा झगडते थे

परसो ऐवे ही शाम के वक्त आकर तुम्हारे बारे मे पुछ रहा था लगता हे ,

उसे भी शाय़द तुम्हारी आदत सी हो गयी थी



हर week end का तुम्हारा break up , उसके बाद थोडासा रोना

और बात खतम होती थी कोइ भी घटिया सी फ़िल्म देखकर

तुम्हारे हर girl friend की तस्वीर का album बनाकर

तुम्हारे एक birthday के समय तुम्हे gift की थी



और याद हे तुम्हारा कुत्तेसे डरना

तुम्हारा unpredictable गुस्सा और थोडा melodramatic तरीकेवाला प्यार

तुम्हारे कई सदियो से ना धोये हुए कपडे

इन सब मे ,तुम्हारे जाने के बाद वाले situation के लिये फ़ुरसत ही नही थी



लेकिन अपनी अपनी जिंदगी होती हे, तुम्ही ने एकबार नशेमे कहा था

तब तुमने झगडने ना कोई इरादा था ना कोइ मतलब

गर मिलोगे कभी तो जरुर बताउंगी

मेरी "अपनी जिंदगी" की definition शायद थोडी अलग थी



खैर ये भी एक pattern होता हे जिंदगी का

गुजरे लम्हो की कितनी तेजी से से य़ादे बन जाती हे

जभ भी सोचती हु तुम्हे "आज" मे ही सोचती हु

जो चाहो दिल से तो पाओगे for sure, ये बात भी शाय़द तुमने ही कही थी


आणखिन एक मुर्ख theory

प्यार करने के लिये दिमाग की नही, दिल की जरुरत होती हे?

ok.... ह्या thoery नं जाउन पाहावं तर रस्त्यावर १० १२ देवदास , ४० ५० तुटलेली दिलं नी sad songs लागतात वळणावळणावर

.....बरं ..अरेरे म्हणून परत निघावं तर काही जख्मी दिलं

तेवढयातल्या तेवढ्यात पुढचा धक्का खाउनपण आलेली असतात...



संप्रेरकं, ग्रंथी, मेंदु , स्त्राव ठरवतात मला प्रेमाबद्दल काय वाटतं ते?

हे ऐकुन तर मला hotel चं kitchen बघु नये म्हणतात ते एकदम पटलंच

आमचं प्रेम आंधळं नाही, वाहावत जाणारं नाही असं म्हणणारया बुद्धीवाद्यांच्या पाठीमागुन,

पटली/पटला नसेल, असा कोल्ह्याला द्राक्ष आंबट सुर लागतोच



अलीबाबा नेमका कुठल्या घरात ए हे कळावं म्हणून एका चोरानं त्याच्या दारावर म्हणे फ़ुली मारली होती...

ही idea चांगली आहे नइ,म्हणजे दारावर दस्तक देण्य़ापुर्वीच कळावं

अर्थात अलीबाबाच्या दासीनं त्याला वाचवण्य़ासाठी सगळ्य़ाच दारांवर फ़ुल्या काढून ठेवल्या होत्या

म्हणजे accidents नी risks ला scope भरपुरच

पुण्य़ात कसं CAD B घ्यायला गेलं की पैसे देउन बाहेर उभं राहायचं

आणि मग आपला no flash होत राहतो,कळतं तरी की no कधी लागणार

काहीतरी एखादी system असावी नइ अशी



किती ही नाथा कामत ची चेष्टा केली तरी त्याच्या ठेचा खरयाच असतात की नी

त्याला काही painkiller नसतात ,

३ वेळा घ्या आठवडाभर नी खडखडीत बरे व्हा असं काहीतरी असायला पाहिजे होते

मग जळल्या नसत्या रात्रीच्या रात्री कढत पाण्य़ानं

ह्या गाढव ballad करत नाचणाय़ा दिलामुळे वाया जातात दिवसचे दिवस

current status committed असणाय़ा बहुतेकाना कावीळ झालेली असते

पण हरलेल्या किल्लेदाराच्या चेहरयावर एक समाधान पण असतं दिलोजान से लढल्याचं

ते कसं कळावं किनारयावर उभं राहून?



राजपुत्राला सांगितलेलं असतं ७ व्या दालनात जाउ नकोस , धोका आहे

असं म्हटल्यावर तो धोका पाहायची उत्कंठा त्याला भाग पाडते

तसच असावं काहीसं प्रेमाचं



होतच असं नाही खरं दरवेळी

पण कहाणी सुफळ संपुर्णच असावी ज्याची त्याची

किती आवडत्या , नावडत्या वळणावरुन , राक्षस, दुष्ट जादुगार , चेटकीणी नी डोंगर ओलांडुन पार केलेल्या गोष्टिचा निदान शेवट happy च असावा


रात्र

रिकाम्या रस्त्यांवर, रात्री अडीच ला bike कडेला लावुन भंकस करायला किती मजा येते

रात्रीला भारुन टाकलेल्या पिवळ्य़ा प्रकाशाला company असते एखाद्या टपरीवरच्या रेडिओची.

अशा किंचीत थंड वेळी उकळणारया चहाच्या वाफ़ा ...

आणि अखंड बडबड



आडगावच्या एखाद्या station वर शेवट्ची train चुकली म्हणून आपल्यासोबत थांबलेली रात्र

नी सकाळी घेतलेल्या times of india चं अंथरुण पांघरुण

मधेच झोप उड्वुन जाणारी एखादी तुफ़ान मेल

आणि शांतता


lights गेल्यावरही पुर्ण अंधार न होणाय़ा शहरातल्या रात्री नी अंधार दिसावा म्हणून

कंदिल लावाव्य लागणाय़ा गावातल्या रात्री

अशाच एका प्रचंड काळोख्य़ा गावातुन चालताना काजव्यानी पेटलेलं झाड डोळ्याच्या कोपरयात कुठेतरी राहुन गेलय़

कधीतरी रात्रभर शहरातली वीज गेलेली निघुन नी नजरचुकीनं जाणवलेलं आभाळ

आणि चंद्र



पावसाचं नी रात्रीचं affair सुरु असतंच ब्रेक अप न होता

भले भांडणं कीती ही होवोत

कधी रात्रीला हलके हलके बिलगणारा पाउस तर कधी तिला चिडवणारा

भांडण होऊन निघुन गेलेल्या पावसाची वाट बघत ताटकळत असलेली रात्र

आणि तिच्यात मुरत जाणारा पावसाचा गंध



रात्रीची भितीबरोबरची link तशी बरीच जुनी

पण रात्र मला दिवसापेक्षा जास्त passionate नी spontaneous वाटते

नी जरा किंचीत वेडीच

म्हणजे दिवस वाटतो एखाद्या responsible माणसासारखा सतत कामात बुडलेला

त्याचं सगळं कामाचं गणित बिनसवुन टाकणारी रात्र

नी हसते वर त्याच्याकडे बघुन , बघता बघता लपेटून घेते जगाला

आणि हळूच दिवसाला म्हणते good night


Thursday, September 2, 2010

दोघे बसले होते एका cafe मधे नेहमीच्याच...
तिला जायचं होतं परत..............
तो थांबवत पण नव्हता.
मग आता ही coffee संपली की जाउच असं ठरवलन तिनं
उद्या च्या meetings, deadlines ,traffic , सुट्टे पैसे असं सगळं डोळ्य़ापुढून तरळुन गेलं.
सिंहगडावर जाउयात?- तो
सगळ्य़ा meetings, deadlines ,traffic , सुट्टे पैसे एका मिंटात गायब......
आत्ता?- ती
हो.....bore झालय गावात, पण तुला जायचय ना परत? तो तिच्या bag कडे पाहत म्हणाला......
आता काय? राहुदेत पण य़ायचय मला असं म्हटलं तर फ़ार desparate वाटेल का?[ती ..मनातल्या मनात]
ती गपचुप coffee ढवळत राहिली.....
ऊद्याच जा गं आता, मला कंटाळा आलाय तुला station ला drop करायचा......तो
oh, म्हंजे कंटाळा आलाय म्हणून थांब म्हणतोय़ हा......मी थांबावं म्हणुन नाही.....[ती.....मनातल्या मनात]

परत एक मोठ्ठा pause.......
आज रविवार ए पण .....गर्दी असेल वाईट गडावर.....तो
हो, ते ही आहेच म्हणा.......ती
meanwhile coffee चा ३ रा round झाला.....
इतकंपण ठरवता नाही येत? मी असते मुलगा तर सरळ ऊचलुन घेउन गेले असते.......च्यायला हे काय यार.....
मधल्या मधे मी train मात्र सोडली....
आता अजुन तासभर रेंगाळु इथेच,आणखीन ४ कप coffee पिउ, मग संपलाच आजचा दिवस....
आणखीन एक दिवस.....
एवढ्या दिवसांच्या इतक्या coffees मधे week end home झालं असतं कर्जत ला वगेरे......
कर्जत ला पावसाळ्य़ात मस्त असतं
loadshading वगेरे असणार म्हणा तिथे ९ ९ तास.........[ती.....मनातल्या मनात]


तेवढ्यात ......
एका मुलीची entry
hi , कसायस रे? कित्ती दिवसानी...no....? cool...मी add करते तुला FB वर....keep in touch....
झालं , आधीच इतक्या मैत्रिणि आहेत ह्याच्या
मी असते मुंबईत.......
looks really difficult....
ती मुलगी बरी होती आणि तशी दिसायला.......
coffee पिउन काय होणार नुसतं?.........[ती.....मनातल्या मनात]


ती उठलीच मधेच एकदम....जातेच ..उद्या खुप कामंपण आहेत.....तु नको drop करायला......कंटाळा आलाय नं तुला......
मी जाईन रिक्षा घेउन....
अगंपण ९ ३० झाले आता...ऊद्या जा की.....तो

मी बघेन रे काय ते, तुला सांगतेय का सोड म्हणुन?ती

मग दोघं आले bus stand पाशी ,त्यानं तिकीट आणुन दिलं
ती घुश्श्य़ातच bus मधे बसली , त्याच्याकडे न बघता , न बोलता......
बस रिकामीच होती तशी.....
तो ही काही बोलला नाही,
तोंडावर ओढणी गुंडाळुन बसली
बस सुरु झाली नी तिचा बांध फुटलाच.....
.
कधी कळणार ह्याला.....
नाहीच कळणार कधी.....?
इतके दिवस झाले..., मीच मुर्ख आहे. गाढव ,बेअक्कल........
जीव गेला ना माझा ह्याच्या प्रेमात की मग ह्याला अक्कल येइल.....

स्वत:शी बरळत , हुंदके देत झोपलीच ती चक्क लोणावळा य़ेइस्तोवर.....
बाहेर पडली.....हलका हलका पाउस होता......
आणि ती चक्क रडुन रडुन दमली होती......
आणि तिच्या मनाविरुद्ध काही झालं की तिला भुक लागते फ़ार.....

पण आज नको म्हणत ती गाडीकडे जायला वळली तर गाडी गायब
अक्खिच्या अख्खी VOLVO गायब?
गाडीत bag , wallet , कपडे, mobile , pan card, ATM अशा अनेक धक्क्यांच्या जाणिवा व्हायला लागल्या .
आता हे जरा जडच झालं एकुण आपल्या पेलण्य़ाच्या ऐपतीपेक्षा , नइ?
काही सुचेना ..म्हणून मग ती जरा जरा हलक्या पावसात चालायला लागली.....
लोणावळा पण मस्तच असतं तसं कडकडुन दु:ख वगेरे झालेलं असताना......तनहाई वगेरे गायला......
ती एकटीच वेड्य़ासारखी चालत सुटलेली रात्री १२ ला वगेरे
मागुन आवाज आला..."म्हणून किमान wallet नी cell घेउन उतरावं गाडितुन की,वाटलं खावं choco walnut fudge तर फ़जिती होत नाही अशी......"
दोघं fudge वगेरे खात निघाले रस्त्यावरुन ......
तो काहीही न बोलता चालत होता आणि ती त्याच्य़ाकडे पहात........